همینه که هست...

همینه که هست...

نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•
همینه که هست...

همینه که هست...

نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•

آدم آهنی

روزگار اصلا بر وفق مراد نیست...

با اینکه میدونم آدمی که همیشه سعی به برنامه ریزی برای زندگیش داره و میخواد باهاش پیش بره، زندگیش بعد چند وقت کسل کننده میشه ولی بازم همیشه مثل احمقا میخوام با برنامه پیش برم...

وقتیم که از این برنامه ریزیای مسخره کلافه میشم، فکر میکنم دیگه به درد هیچی نمیخورم و یه بی مصرفم!

الان دقیقا همین فکرو میکنم...اصلا نمیدونم ازین زندگی مسخره چی میخوام؟!

همیشه میگم...من خیلی چیزا دارم و تقریبا هیچ چیزی کم نیست ولی این اون زندگی ای که میخوام نیست...

همیشه این منتظر بودنم همه چیو خراب میکنه...منتظر یه تحول!

نمیدونم این بهم ریختگیا کی مرتب میشن...

دلم برای یه دوره ای از زندگیم تنگ شده! :/

×__×

نظرات 2 + ارسال نظر
بهزاد یکشنبه 15 مرداد‌ماه سال 1396 ساعت 01:16

این هوش زیادت باعث میشه زیاد تجزیه تحلیل کنی و احساس کنی بعضی چیزا یا آدما یا روابط یا حتی زمان سر جای خودش نیست!.دست خودت نیست باهاش بساز

فکر نکنم به هوش زیاد مربوط بشه...البته اگه اینجوری بهش نگاه کنم میتونم امیدوار باشم که حداقل هوش بالایی دارم ولی خودم حس میکنم فقط مدل درست زندگی کردن یادم رفته! :(

فاطمه سه‌شنبه 17 مرداد‌ماه سال 1396 ساعت 20:08 http://life-me.blogsky.com/

الهی قربونت بشم من، شاید بهتر باشه به آرزوهات فکر کنی و ادامه بدی ، صبورتر باش...
یا شاید یک مسافرت حالت رو بهتر کنه...

خدا نکنه فاطمه ی مهربونم!
متاسفانه چند وقتیه صبور بودن کلا از یادم رفته! :(

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد