خیلی سخت شده...

اینکه سعی میکنم احساساتمو بروز ندم فقط خودمو اذیت میکنه!

همیشه باعث میشم هیچکسی حقو بهم نده...

همه حس میکنن مریم یه دختر قوی و بی تفاوت نسبت به همه چیز و همه کسه!

واقعا برام ناراحت کنندس...هر برداشتی که دلشون میخواد میکنن!

وقتیم که دیگه نمیتونم رفتارا رو تحمل کنم و شروع میکنم به بروز دادن میگن خودتو گول نزن!

من واقعا کلافه ام...اینقدر هیچوقت عواطفمو بروز ندادم و همیشه فکر میکردم برای کسی اهمیت نداشته باشه که دیگران حس میکنن من یه آدم سنگ دلم!

مامانم خیلی وقتا بهم میگه تو منو دوست نداری!

بابام با اینکه میدونه شاید در ظاهر از حرفاش ناراحت نمیشم و اهمیت نمیدم (ولی دقیقا برعکسه) اما بازم حرفای ناراحت کنندشو با صراحت میزنه!

و خیلیای دیگه...خیلیای دیگه که اصلا حوصله ندارم بگم!

امروز کلی گریه کردم و حرف زدم و متاسفانه بابا فقط یه جمله رو شنید و با همون یه جمله (که نصفه شنیده بودش!) بازم حق به جانب جواب داد! :/

من واقعا نمیدونم چیکار کنم؟! نمیدونم چجوری خودمو بهشون بشناسونم؟! اونا واقعا نمیدونن چی تو سرم میگذره!

فکر میکنن من یه آدم آهنیم...به خدا منم احساس دارم! منم غصه میخورم...منم نیاز دارم گاهی وقتا اگه چیزی حس میکنم بهشون بگم!!

حس میکنم همیشه من باید نازشونو بکشم!

امروز واقعا دلم دود کرد...

کاش هیچوقت نبودم...اگه قرار بود شرایطم این باشه کاش واقعا هیچوقت نبودم!

و کاش خونوادم یه فرزند نا به راه نصیبشون میشد...نمیگم لیاقت فرزندی مثل منو ندارن...اصلا من یه آشغالم ولی کاش یه دختر بد گیرشون میومد!