همینه که هست...

همینه که هست...

نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•
همینه که هست...

همینه که هست...

نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•

بیرون افتادگی!

حس میکنم از دنیای واقعی بیرون افتادم...

ینی کلا یه بیننده ام...

یاد آهنگ سینمای رضای یزدانی افتادم!


"دنیا شبیه سینماست، از وقتی چشم باز میکنی

رو به یه پرده ی سفید، فقط تماشا میکنی"


ولی گریه نمیکنم...

از مرحله ی زار زدن، رسیدم به بغض کردن! :))))

پیشرفت خوبیه...!

نظرات 3 + ارسال نظر
حسن دوشنبه 21 اسفند‌ماه سال 1396 ساعت 11:07

آسمانش راگرفته تنگ درآغوش
ابر,باآن پوستین سردنمناکش .
باغ بی برگی ,
روزوشب تنهاست ,
باسکوت پاک غمناکش .

بهزاد دوشنبه 21 اسفند‌ماه سال 1396 ساعت 23:38

یه کیسه بکس آویزون کن از سقف هر لحظه نیاز گریه داشتی اونو بزن

فکر خوبیه!!!! :دی

banooye bahar شنبه 26 اسفند‌ماه سال 1396 ساعت 19:32 http://khaterateman95.blogsky.com

حالا از بغض هی برسه به خنده های از ته دل که دیگه عالی میشه مریمی^_^

در تلاشم که همین اتفاق بیفته!!!! :))))

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد