همینه که هست...
نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•
همینه که هست...
نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•درباره من
پیوندها
دستهها
ابر برجسب
سخن دکتر علی شریعتی نوشته های دکتر شریعتی دکتر شریعتی طنز ترول باحال ترول داستان زیبا داستان کوتاه مطلب طنز ترول جالب داستان کوتاه و جالب سخنان دکتر علی شریعتی ترول خنده دار دکتر علی شریعتی مطلب خنده داربرگهها
جدیدترین یادداشتها
همه- روند نزولی
- پنچر
- اولین حاضری ۱۴۰۳
- جمع بندی ۱۴۰۲
- تهران پیمنت
- اندر احوالات
- نمکهای روی زخمهای تغییرات!
- تصمیماتی برای پاکسازی
- نقدهایی به شخص خودم
- فروپاشی روانی
- اندر احوالات رابطه!
- مَرد
- این روزا
- تولدی دیگر!
- ......
- تو هیچی...
- همکار
- ریکاوری
- از شنبه
- همینه که هست...
- تغییر
- فَوَقَعَ ما وَقَعَ
- امان
- از کتابِ درختان راه میروند
- شکاف
بایگانی
- اردیبهشت 1403 2
- فروردین 1403 1
- اسفند 1402 4
- بهمن 1402 4
- دی 1402 5
- آذر 1402 5
- آبان 1402 10
- مهر 1402 4
- شهریور 1402 5
- مرداد 1402 6
- تیر 1402 1
- خرداد 1402 3
- اردیبهشت 1402 6
- فروردین 1402 2
- اسفند 1401 4
- بهمن 1401 5
- دی 1401 1
- آذر 1401 1
- آبان 1401 4
- مهر 1401 6
- شهریور 1401 2
- مرداد 1401 5
- تیر 1401 3
- خرداد 1401 7
- اردیبهشت 1401 7
- فروردین 1401 8
- اسفند 1400 7
- بهمن 1400 12
- دی 1400 17
- آذر 1400 13
- آبان 1400 7
- مهر 1400 7
- شهریور 1400 8
- مرداد 1400 6
- تیر 1400 3
- خرداد 1400 8
- اردیبهشت 1400 4
- فروردین 1400 4
- اسفند 1399 5
- بهمن 1399 4
- دی 1399 4
- آذر 1399 3
- آبان 1399 2
- مهر 1399 10
- شهریور 1399 6
- مرداد 1399 8
- تیر 1399 8
- خرداد 1399 6
- اردیبهشت 1399 8
- فروردین 1399 10
- اسفند 1398 12
- بهمن 1398 4
- دی 1398 3
- آذر 1398 4
- آبان 1398 7
- مهر 1398 7
- شهریور 1398 4
- مرداد 1398 2
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 5
- فروردین 1398 2
- اسفند 1397 9
- بهمن 1397 6
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 2
- مهر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 5
- تیر 1397 6
- خرداد 1397 7
- اردیبهشت 1397 7
- فروردین 1397 9
- اسفند 1396 14
- بهمن 1396 10
- دی 1396 10
- آذر 1396 2
- آبان 1396 8
- مهر 1396 5
- شهریور 1396 9
- مرداد 1396 7
- تیر 1396 17
- خرداد 1396 10
- اردیبهشت 1396 4
- فروردین 1396 3
- اسفند 1395 9
- بهمن 1395 14
- دی 1395 2
- آذر 1395 2
- آبان 1395 2
- مهر 1395 4
- شهریور 1395 3
- مرداد 1395 3
- تیر 1395 3
- خرداد 1395 1
- اردیبهشت 1395 4
- اسفند 1394 1
- دی 1394 1
- آذر 1394 1
- آبان 1394 1
- مهر 1394 1
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 3
- تیر 1394 3
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 1
- فروردین 1394 2
- اسفند 1393 2
- بهمن 1393 1
- دی 1393 1
- آذر 1393 4
- آبان 1393 4
- مهر 1393 2
- شهریور 1393 4
- مرداد 1393 6
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 10
- اردیبهشت 1393 2
- فروردین 1393 4
- اسفند 1392 6
- بهمن 1392 6
- دی 1392 12
- آذر 1392 8
- آبان 1392 23
- مهر 1392 16
- شهریور 1392 18
- مرداد 1392 22
- تیر 1392 13
- خرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 5
- فروردین 1392 2
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- آذر 1391 4
- آبان 1391 2
- مهر 1391 7
- شهریور 1391 7
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 3
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 1
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 3
- دی 1390 4
- آذر 1390 5
- آبان 1390 4
- شهریور 1390 3
- مرداد 1390 2
نیست شدن یا بودن...
اینجا، یه خونه ی چوبی وسط جنگله...
همه چیز در حالت مطلوبه!
پرنده ها آواز میخونن یا شاید جیرجیرکا جیرجیر میکنن،
بوی سیگار و چوبای خیس یا شایدم بوی قهوه و وانیل،
شاید آهنگ knives out از radiohead یا حماسه کولی از queen داره میخونه،
قشنگترین لباسم که استایل مورد علاقمه تنمه،
موهام شدیدا کوتاه و آبی رنگه یا شدیدا بلند و مشکی که بافته شده،
تنهای تنهام یا شاید چندتا از آدمای عجیب زندگیم هم حضور دارن،
ازون خنده های مرلین مونرویی روی لبمه یا شاید با حالت واقع گرایانه ای گریه میکنم،
تک تک لحظات زندگیمو فراموش کردم یا شاید هر خاطره ای مثه یه فیلم سینمایی کسل کننده از جلوی چشمم میگذره،
روی یه صندلی راک لم دادم یا شاید با استرس وایسادم،
چشمامو میبندم!
با خیال راحت دیگه بازشون نمیکنم یا شاید با ترس و به دنبال یه فرصت دیگه ای سریعا بازشون میکنم،
اون آدمای عجیب، میذارن به حال خودم باشم...
و من انتخاب میکنم!
باشم یا نباشم...؟!
شاید نَبووودن بهترین راه واسه واقعا بودنه !
وختی همه خسته کننده ان ...
نه !
وختی هیچ حِسی نداری واسه اینکه چیزیو حس کنی ...
می شینی و فقط نگاه میکنی ...
که چجوری میرن و میان ...
پلک میزنی ...
چشم نمیدوزی ...
فقط چشماتو میچرخونی دور و برت ...
آدمای بدی که حالتو خوب کردن ...
آدمای خوبی که حالتو بد کردن ...
آدمایی که عاشقشونی و باعث میشن حالت تهوع بگیری ... آدمایی که بهت لبخند میزنن اما اهمیتی برات ندارن ...
هیچ حسی به هیچکدومشون نداری ...
فقط بهشون نگاه میکنی انگار که تو یه تافته ی جدا بافته ای ... یه بیننده که نشسته و گذر زندگیشو بدونِ هیچ اظهار نظر و جبهه گیری نگاه میکنه ...
دارم کم کم به نشستن لب جوی و تماشا کردن گذر عمر عادت میکنم ...
شاید یکم دیگه که بگذره ببینم لبِ جوی مُردَم :/
هعییییی روزگار...یه بیننده که هیچ تعلق خاطری به آدما و دنیاشون نداره! :/
شخایخ! آدرس وبتو اشتباه نذاشتی؟! یا هنوز نساخته، پاکش کردی؟!