نوزده

آخرین روز نوزده سالگیمه...

آخرین لحظات نود و هفت! :)))

تخمی ترین سال زندگیم...

از صبح که بیدار شدم، از اولین لحظه ی این سال، داره مثل یه فیلم درام جلوی چشمام پخش میشه!

پر از تجربه های منفی بود...

پر از سختی، گریه، کم آوردن، وابستگیای بیجا، زیر پا گذاشتن خط قرمزا و...

سر در آوردن از یه جاهایی که هیچ ربطی بهشون نداشتم...

دست بردن سمت چیزایی که هیچوقت توی مخیله ام نمیگنجید که حتی از صد فرسخیشون رد بشم...

و مسخره تر از همه ی اینا، رسیدن به این درجه، توی این سن! :|||

هرچند منکر حس هایی که این وسط مسطا احساس شد، نمیشم...

به قول یه دوستی، وقتی آدم یه چیزی رو انتخاب میکنه، ینی از نظرش درسته! اکثر قضایای این یک سال، انتخاب خودم بودن...تاکید میکنم فقط اکثرشون!

خوب یا بد، فک کنم من به اتفاقا و آدمای این سال تعلق نداشتم...نمیدونم ناراحت کنندست یا خوشحال کننده؟!

در هر حال همینه که هست، هوم؟!

خلاصه...چند روزیه که کاملا تغییر رویه دادم...

من تقریبا 70 درصد گاگالند لایف استایل خودم رو تجربه کردم!!!

اما حالا، من، مریم، در تلاشم برای یه شروع جدید...

همین! :)))

خدافظ نود و هفت و کثافتاش!!!!

.

.

پ.ن: کافه ی خودمونو زدیم...از 5 فروردین بازش میکنیم! ^__^

پ.ن2: دم سال تحویل، اصلا جذاب نیست...به خصوص که تلویزیون داره پایتخت نشون میده و اون موزیکای پس زمینه ی غمگینش، به گوشت میرسه! :)))