همینه که هست...
نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•
همینه که هست...
نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•درباره من
پیوندها
دستهها
ابر برجسب
سخنان دکتر علی شریعتی ترول خنده دار دکتر علی شریعتی مطلب خنده دار سخن دکتر علی شریعتی نوشته های دکتر شریعتی دکتر شریعتی طنز ترول باحال ترول داستان زیبا داستان کوتاه مطلب طنز ترول جالب داستان کوتاه و جالببرگهها
جدیدترین یادداشتها
همه- روند نزولی
- پنچر
- اولین حاضری ۱۴۰۳
- جمع بندی ۱۴۰۲
- تهران پیمنت
- اندر احوالات
- نمکهای روی زخمهای تغییرات!
- تصمیماتی برای پاکسازی
- نقدهایی به شخص خودم
- فروپاشی روانی
- اندر احوالات رابطه!
- مَرد
- این روزا
- تولدی دیگر!
- ......
- تو هیچی...
- همکار
- ریکاوری
- از شنبه
- همینه که هست...
- تغییر
- فَوَقَعَ ما وَقَعَ
- امان
- از کتابِ درختان راه میروند
- شکاف
بایگانی
- اردیبهشت 1403 2
- فروردین 1403 1
- اسفند 1402 4
- بهمن 1402 4
- دی 1402 5
- آذر 1402 5
- آبان 1402 10
- مهر 1402 4
- شهریور 1402 5
- مرداد 1402 6
- تیر 1402 1
- خرداد 1402 3
- اردیبهشت 1402 6
- فروردین 1402 2
- اسفند 1401 4
- بهمن 1401 5
- دی 1401 1
- آذر 1401 1
- آبان 1401 4
- مهر 1401 6
- شهریور 1401 2
- مرداد 1401 5
- تیر 1401 3
- خرداد 1401 7
- اردیبهشت 1401 7
- فروردین 1401 8
- اسفند 1400 7
- بهمن 1400 12
- دی 1400 17
- آذر 1400 13
- آبان 1400 7
- مهر 1400 7
- شهریور 1400 8
- مرداد 1400 6
- تیر 1400 3
- خرداد 1400 8
- اردیبهشت 1400 4
- فروردین 1400 4
- اسفند 1399 5
- بهمن 1399 4
- دی 1399 4
- آذر 1399 3
- آبان 1399 2
- مهر 1399 10
- شهریور 1399 6
- مرداد 1399 8
- تیر 1399 8
- خرداد 1399 6
- اردیبهشت 1399 8
- فروردین 1399 10
- اسفند 1398 12
- بهمن 1398 4
- دی 1398 3
- آذر 1398 4
- آبان 1398 7
- مهر 1398 7
- شهریور 1398 4
- مرداد 1398 2
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 5
- فروردین 1398 2
- اسفند 1397 9
- بهمن 1397 6
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 2
- مهر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 5
- تیر 1397 6
- خرداد 1397 7
- اردیبهشت 1397 7
- فروردین 1397 9
- اسفند 1396 14
- بهمن 1396 10
- دی 1396 10
- آذر 1396 2
- آبان 1396 8
- مهر 1396 5
- شهریور 1396 9
- مرداد 1396 7
- تیر 1396 17
- خرداد 1396 10
- اردیبهشت 1396 4
- فروردین 1396 3
- اسفند 1395 9
- بهمن 1395 14
- دی 1395 2
- آذر 1395 2
- آبان 1395 2
- مهر 1395 4
- شهریور 1395 3
- مرداد 1395 3
- تیر 1395 3
- خرداد 1395 1
- اردیبهشت 1395 4
- اسفند 1394 1
- دی 1394 1
- آذر 1394 1
- آبان 1394 1
- مهر 1394 1
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 3
- تیر 1394 3
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 1
- فروردین 1394 2
- اسفند 1393 2
- بهمن 1393 1
- دی 1393 1
- آذر 1393 4
- آبان 1393 4
- مهر 1393 2
- شهریور 1393 4
- مرداد 1393 6
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 10
- اردیبهشت 1393 2
- فروردین 1393 4
- اسفند 1392 6
- بهمن 1392 6
- دی 1392 12
- آذر 1392 8
- آبان 1392 23
- مهر 1392 16
- شهریور 1392 18
- مرداد 1392 22
- تیر 1392 13
- خرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 5
- فروردین 1392 2
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- آذر 1391 4
- آبان 1391 2
- مهر 1391 7
- شهریور 1391 7
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 3
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 1
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 3
- دی 1390 4
- آذر 1390 5
- آبان 1390 4
- شهریور 1390 3
- مرداد 1390 2
من
من...نمیدونم الان چی هستم؟!
امروز صبح بیدار شدم، با همون حال کسلی که چند وقته، وقتی صبحا بیدار میشم بدجوری بهش دچارم، با افکار پراکنده!!
مثلا اینکه الان کجای زندگیمم؟! کجای زندگی آدمام...؟!
سعی کردم احساس زنده بودن داشته باشم...به کاکتوسام آب بدم! اما نگران ازینکه این دستا میتونن با این روحِ خاکستری، کاکتوسارو خشک کنن!
نگاه کردن به چهره و حرفای مامان و بابام که دقیقا شبیه اون زوجای میانسالی بودن که حسابی سرشون به زندگی گرمه و با وجود کل کلای خنده دارشون نمیتونن لحظه ای به نداشتن هم فک کنن...!
گذشتنِ این فکر از سرم که سال دیگه این موقع ها درسم تموم شده و آبجیم رفته سر خونه و زندگیش و درست مثل پارسال که دوست صمیمیم و جوجه شاعر احمقو از دست دادم، چقد بیشتر ممکنه احساس خلا کنم...
و اما حسی متناقض بین غریبی کردن و آشناییِ زیاد با بابا لنگ دراز عزیزم که فقط حاضرم فندک مشکی رنگمو به اون بدم...
آیا من مردم...؟!
اینجا، کجای زندگی منه؟!
اونجایی که باید افسوس بخورم و بگم چقد حیف که توی پر کردن بیست و یکمین سال زندگیم، دارم مردگی میکنم؟!
چرا بااینکه امشب انقد خوش گذشت باید انقد حس کرختی داشته باشم...؟؟!
خدایا من همون خری هستم که نباید هیچوقت بهش شاخ بدی!!!
"من" لیاقت هیچی رو ندارم...
گاهی فکر میکنم که یعنی مردم؟!
من تقریبا یک شب در میون خوابتو میبینم.هی ب خودم میگم چی شد که زندگیم اینجوری شد؟
ی وقتایی هم ب خودم میگم شاید انقدر وابستگی و دوستیمون عمیق بود ک توی این دنیا جاش نبود.نمیدونم شاید با این حرفا ب خودم امید میدم.
اینو بدون که هرچقدر که این زندگی گهی باعث فاصله شده باشه بین ما من همیشه به یادتم و همیشه عکسامونو نگاه میکنم.
تف ب این زندگی ایی پیش اومد برام...
منم هیچوقت نفهمیدم که چی شد؟! :)))
ولی حیف شد...