همینه که هست...
نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•
همینه که هست...
نفس های عمیقِ یک مغزِ پوک •_•درباره من
پیوندها
دستهها
ابر برجسب
سخنان دکتر علی شریعتی ترول خنده دار دکتر علی شریعتی مطلب خنده دار سخن دکتر علی شریعتی نوشته های دکتر شریعتی دکتر شریعتی طنز ترول باحال ترول داستان زیبا داستان کوتاه مطلب طنز ترول جالب داستان کوتاه و جالببرگهها
جدیدترین یادداشتها
همه- روند نزولی
- پنچر
- اولین حاضری ۱۴۰۳
- جمع بندی ۱۴۰۲
- تهران پیمنت
- اندر احوالات
- نمکهای روی زخمهای تغییرات!
- تصمیماتی برای پاکسازی
- نقدهایی به شخص خودم
- فروپاشی روانی
- اندر احوالات رابطه!
- مَرد
- این روزا
- تولدی دیگر!
- ......
- تو هیچی...
- همکار
- ریکاوری
- از شنبه
- همینه که هست...
- تغییر
- فَوَقَعَ ما وَقَعَ
- امان
- از کتابِ درختان راه میروند
- شکاف
بایگانی
- اردیبهشت 1403 2
- فروردین 1403 1
- اسفند 1402 4
- بهمن 1402 4
- دی 1402 5
- آذر 1402 5
- آبان 1402 10
- مهر 1402 4
- شهریور 1402 5
- مرداد 1402 6
- تیر 1402 1
- خرداد 1402 3
- اردیبهشت 1402 6
- فروردین 1402 2
- اسفند 1401 4
- بهمن 1401 5
- دی 1401 1
- آذر 1401 1
- آبان 1401 4
- مهر 1401 6
- شهریور 1401 2
- مرداد 1401 5
- تیر 1401 3
- خرداد 1401 7
- اردیبهشت 1401 7
- فروردین 1401 8
- اسفند 1400 7
- بهمن 1400 12
- دی 1400 17
- آذر 1400 13
- آبان 1400 7
- مهر 1400 7
- شهریور 1400 8
- مرداد 1400 6
- تیر 1400 3
- خرداد 1400 8
- اردیبهشت 1400 4
- فروردین 1400 4
- اسفند 1399 5
- بهمن 1399 4
- دی 1399 4
- آذر 1399 3
- آبان 1399 2
- مهر 1399 10
- شهریور 1399 6
- مرداد 1399 8
- تیر 1399 8
- خرداد 1399 6
- اردیبهشت 1399 8
- فروردین 1399 10
- اسفند 1398 12
- بهمن 1398 4
- دی 1398 3
- آذر 1398 4
- آبان 1398 7
- مهر 1398 7
- شهریور 1398 4
- مرداد 1398 2
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 5
- فروردین 1398 2
- اسفند 1397 9
- بهمن 1397 6
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 2
- مهر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 5
- تیر 1397 6
- خرداد 1397 7
- اردیبهشت 1397 7
- فروردین 1397 9
- اسفند 1396 14
- بهمن 1396 10
- دی 1396 10
- آذر 1396 2
- آبان 1396 8
- مهر 1396 5
- شهریور 1396 9
- مرداد 1396 7
- تیر 1396 17
- خرداد 1396 10
- اردیبهشت 1396 4
- فروردین 1396 3
- اسفند 1395 9
- بهمن 1395 14
- دی 1395 2
- آذر 1395 2
- آبان 1395 2
- مهر 1395 4
- شهریور 1395 3
- مرداد 1395 3
- تیر 1395 3
- خرداد 1395 1
- اردیبهشت 1395 4
- اسفند 1394 1
- دی 1394 1
- آذر 1394 1
- آبان 1394 1
- مهر 1394 1
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 3
- تیر 1394 3
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 1
- فروردین 1394 2
- اسفند 1393 2
- بهمن 1393 1
- دی 1393 1
- آذر 1393 4
- آبان 1393 4
- مهر 1393 2
- شهریور 1393 4
- مرداد 1393 6
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 10
- اردیبهشت 1393 2
- فروردین 1393 4
- اسفند 1392 6
- بهمن 1392 6
- دی 1392 12
- آذر 1392 8
- آبان 1392 23
- مهر 1392 16
- شهریور 1392 18
- مرداد 1392 22
- تیر 1392 13
- خرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 5
- فروردین 1392 2
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- آذر 1391 4
- آبان 1391 2
- مهر 1391 7
- شهریور 1391 7
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 3
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 1
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 3
- دی 1390 4
- آذر 1390 5
- آبان 1390 4
- شهریور 1390 3
- مرداد 1390 2
روز بشارت
توی برزخ این روزای مریض باشی و کلافه از دانشگاه بزنی بیرون...
و اما مواجه شدن با مردمانی که اومدن تشکر کنن برای گرونی بنزین!!!
رِنج سنی بچه مدرسه ای ها و نادان های پیری که هنوز چهل سال پیش براشون عبرت نشده...!
آدمای خونه نشینی که تنها روز قدس و امثال این روزا مجوز بیرون اومدن از خونه و ابراز خودشون رو دارن!!!
صدای بلند موزیک های مضحکی که با نعره کشیدناشون، انگار یه دستمال ابریشمی گرفتن دستشون و بعله!
نگاهِ از پشت ویترینِ کاسبای نسبتا محترم و آدم پولدارا از مغازشون به بیرون و موج نگرانی توی نگاهشون چون که تنها یه روز قراره کاسبیشون کساد باشه و هیچ نگرانی دیگه ای!!
کلافه از زمان و مکان و آدما و هر کوفت و زهرماری میپیچی توی کوچه پس کوچه ها تا شاید بتونی این بغض و حسرتی که از این دوران زندگیت داره به دلت میمونه رو نیست کنی که یهو جوونا و دانشجوهایی که قید کل زندگیشون رو زدن و فقط به زور گل و بنگ دارن روزگار میگذرونن رو میبینی!!
میری جلوتر، آدمای احمقی رو که کیک و ساندیسشونو گرفتن و با خرسندی هر چه تمامتر که انگار سهمشون از کل زندگی رو گرفتن و دارن میرن خونه، زیارت میکنی...
چه خبره؟! اینجا کجاست؟!
تهران من! چقد دیگه حس میکنم جایی برام نداری...
توی تقویم سال دیگه، امروز به عنوان یکی از وقایعِ رشادت مندانه ی دستمال کش های غیور ثبت میشه...پیشنهادم برای اسمش، روز بشارته!
بشارت میدهیم شما را به مردگی کردن...
وطنم، پاره کردی تنم! :)))
من هیچ وقت این جماعت رو درک نکردم و نمیکنم و نخواهم کرد !
و هیچ وقتم هیچ کسی درکشون نمیکنه!
مهم اینه که بالا دستیشون خوب داره درکشون میکنه و حسابی بهشون حال میده و همشون باهم به ما لگد میپرونن!!! :)))
قدیما وطنم پاره تنم بود
الان تنم پاره وطنم!
هعییییی!!! :)))
همینی که هست
بله متاسفانه!!! :):
تنها دلیلی که اینجا دارم مطلبت را می خوانم این است که برادرم خر و پف می کند و نمی گذارد من بخوابم. به همین خاطر سعی می کنم با نوشتارهای شما بلکه بتوانم چشمانم را گرم کنم.
البته بیشتر چشمانم گرد شد چونکه یک جاهاییش خیلی خوب نوشتی (از نظر من)
خر و پف!!! :)))
چاکریم نظر لطفته...اکثرا شاکی بودن و ناراحتی، یه حس و حال خاصی به نوشته ها و تصویرسازیام میده!(تعریف از خود نباشه!!)
لیاقت مردم ایران همینه حقشونه بدترازاینا
اون که آره...ولی دادا آدم دلش کباب میشه واسه این سرنوشت شخمی که هممون اسیرش شدیم! :(