نشونه نشونه نشونه

دیروز، یکی از وحشتناکترین روزای زندگیم بود...

از لحظه ای که چشم باز کردم، تا نزدیکای یازده شب...تقریبا یه بازه زمانی دوازده ساعته که شدیدا کشنده بود

اول ماجرا پی ام دادن دوست شقایق بود، درسته که منم باهاش دوستم ولی هشت-نه ماهه که همو ندیدیم و خیلی کم باهم در ارتباطیم

سراغ گرفته بود و گفته بود خوابتو دیدم، آشفته بودی

خب آره تا اینجای داستان یه مکالمه ی دوستانه ی عادیه...اما قبل ازینکه بدونیم ایشون مدیوم هستن و بدون اینکه در جریان زندگی من باشه، فهمیده باشه که من توی آشفته ترین حالت ممکنم O_O

و از همون لحظه تا وقتی که قرار شد باهاش صحبت کنم ینی تایمی حدود هشت ساعت، مرگ اومد جلوی چشمای من و هزارتا فکر عجیب غریب :|

و بدتر از اون، اتفاقای غیر عادی که درست مثه وقتی که ارتباط بیشتری باهم داشتیم، توی همین بازه زمانی پیش اومدن!

هر چقد از استرسی بودن دیروز بگم، کم گفتم...

فقط دلم میخواست خدا رو بغل کنم و بخوابم...تلنگر عجیبی بود