کَم آوَرْدَن

بعد از تصمیمات ضربتی و مقابله با بحرانها، عاملی به اسم PMS از راه میرسه و شدیدا احساس ضعف رو تزریق میکنه به تمام وجودم!

من کم میارم،

من چنگ میندازم به همه چیز برای پرت نشدن ته چاه،

من بغض میکنم،

من خاطره بازی میکنم،

من خسته میشم،

من خالی میشم،

من...

من گریه میکنم و ادامه میدم :)

چطور میشه که دیشب که احتمالا خیلی بیشتر نیاز داشتم به حرف زدن با یه آدم قاطع و جدی، باید جلسه ی مشاوره ام کنسل میشد و یه جورایی احساس لجبازی بهم بده که همش دلم بخواد بزنم زیر همه چیز...؟!