سخن خوش

یه جاهایی که می‌خواستیم و فکر می‌کردیم سبب خیر و راهنمایی هستیم، مخرب و لغو بوده حضورمون و ما از روی ناآگاهی روی موندن توی اون موقعیت پافشاری می کردیم اما با اینکار نه تنها چیزیو نتونستیم درست کنیم که هی خراب ترم کردیم و یه جاهایی بدون اینکه نفس و اراده ی ما درگیر و باخبر باشه
فقط با جوشش اون عصاره ی ذاتی خدادادی
بی خبر از همه جا
سبب چه خیرهایی نشدیم و چه شمعایی که روشن نکردیم. بدون اینکه خودمون بخوایم کبریت دستمون بگیریم. خالصانه و بدون دخالت اراده‌ی ما.
به اراده‌ی خودش.
فقط اون.

به قلم: vivi