آهای دختر سانسورچی(نامه ای به مریمِ غرق!)

واقعا دیگه بسه!

چرا انقد خودمو سانسور میکنم؟!

چته مریم؟!

تحمل نکن، بگو به تو چه؟!‌، حذف کن، گند بزن، اشتباه کن، به خودت حق بده، ترحم نکن، دنبال نتیجه نباش، ایده آل گرایی رو بریز دور، مقایسه نکن، انقد ندو چند لحظه وایسا، انقد فک نکن، دنبال درست و غلط نباش، معذب نباش، جلوی خودتو نگیر، انقد سکوت نکن، دور خودت دیوار نکش، تو خودت فرو نرو، برو دنبال چیزایی که تا حالا نرفتی، فحش بده، ول کن

مخلص کلوم...خودت باش، بدون نگرانی!

اینجا خودتی که در نهایت قراره به خودت آفرین بدی و خودتم خوب میدونی که حتی اگه کلی زور بزنی و بهترینِ خودت توی کار و موقعیت اجتماعی و و و... بشی، اونقدی به خودت آفرین نمیگی که وقتی خوشحال هستی، میگی!

همیشه میگی هدفت تو این خلاصه میشه که تا میتونی حالشو ببری و خوش باشی، تکامل خودتو توی خوشی میبینی پس انقد درگیری ذهنی واسه خودت درست نکن بچه!

مریم ۲۳ ساله! لطفا و حتما جسارت ابراز خودت رو پیدا کن :)))

نذار این سالها انقد بی روح و گنگ بگذره...