امروز

امروز گریه کردم برای هم‌وطنام که داریم میجنگیم برای حقوق اولیه

امروز گریه کردم برای ارتش و نون خورایی که جلوی مردم این خاک وایسادن

امروز گریه کردم برای مهساها و دختران سرزمینم که از روز اول با محدودیت متولد شدیم

امروز گریه کردم برای زنان عرزشی که هنوز نفهمیدن که سیستم بهشون به چشم ماشین جوجه‌کشی نگاه میکنه و هنوز پر قدرت میگن جانم فدای...

امروز گریه کردم برای جوونیمون که هر لحظه‌ش داره با دغدغه هایی که برای یک دنیا بی معنیه دست و پنجه نرم میکنه

امروز گریه کردم برای عرزشی‌ای که استوری برای این نظام میذاره و متاسفانه فامیلیش باهام یکیه

امروز گریه کردم وقتی اخبار صدا و سیما رو دیدم

امروز گریه کردم برای خانواده‌ام که انقد از اول زندگیشون از این نظام کشیدن و چشمشون ترسیده که نمیذارن منم برم بیرون و برای حقم بجنگم

امروز گریه کردم برای اینترنتی که همین یه ربع پیش قطع شد و نتونستم دیگه به هشتگ زدن ادامه بدم

امروز گریه کردم برای اون لحظاتی که فقط ۱۸ سالم بود و بذر ترس رو توی وزرا تو دلم کاشتن

امروز گریه کردم برای اینکه دوست پسر سربازم که بعد از یک ماه اومده تهران رو نمیتونم ببینم

امروز گریه کردم برای این حجم از فشار و خشمی که توی وجودم تار تنیده و لحظه شماری میکنم برای اون لحظه ای که این خاک آزاد بشه و برم تف کنم تو صورت تک تک اونایی که جوونیم رو ازم گرفتن

امروز گریه کردم برای اون انرژی خوبی که تا همین یک هفته پیش برای مسیر زندگیم داشتم و الان حتی نمیتونم دو دقیقه به این زندانی که توش گیر کردیم فکر نکنم

امروز گریه کردم برای شروع فصلی که عاشقش هستم اما حتی تا همین لحظه از یادم رفته بود که پاییز اومده

امروز گریه کردم و سیگار کشیدم...امروز از ته دلم خدا رو صدا میزنم و میخوام که ریشه ی این کفار رو از بیخ بسوزونه